Konie Świata
Niewielkie konie maści srokatej lub tarantowatej na nich siodło znane z westernów i do tego jeździec w kowbojskich butach i kapeluszach.
Taki obraz znaliśmy do niedawna tylko z filmów.
Umiejętności jeździeckie aktorów były przy tym
raczej skromne,to też wielu miłośników koni i jazdy
konnej uważało jazdę westernową za traktowanie
koni ostrym wędzidłem i długimi ostrogami.
W rzeczywistości amerykański sposób jazdy należy
uważać za poważną konkurencję dla klasycznego
sportu jeździeckiego. Od jeźdźca wymaga on
pewne-go dosiadu i dobrego prowadzenia konia
wodzami, od konia zaś perfekcyjnej zwrotności i -
wygimnastykowania. Jest to jazda wręcz
oszczędzająca konia. Na pokazach zarówno jeźdźcy
i umiejętności. Szczególnie na ważnych, prestiżowych pokazach można podziwia harmonijną współpracę jeźdźców i koni przy pędzeniu bydła. Zarówno jeździec jak i koń mogą łatwiej opanować westernowy styl jazdy i uprawiać go z większą przyjemnością
niż klasycznie. Zarówno podczas szkolenia, jak
i selekcji koni do jazdy westernowej szczególne
znaczenie nadaje się takim cechom jak opanowa-
nie i niepłochliwość. Cechy te są także bardzo
cenione przez ludzi uprawiających jeździectwo
rekreacyjne. Odpowiedni koń do takiej jazdy jest
mniejszy niż większość koni gorącokrwistych,
bardziej zwrotny i żywotny, a także niewymagający
pod względem pokarmu. Wraz z westernowym
stylem jazda do Europy przybyły amerykańskie rasy koni. Widzi się je na pastwiskach, stajniach typy wiaty oraz na okólnikach, a więc w warunkach, do których są doskonale przystosowane. W wielu krajach Europy zarówno stadniny, jak i indywidualni hodowcy hodują rasy westernowe z dużym powodzeniem.